پرفورمنس «بدن ها در فضاهای شهری» اثر ویل دورنر
سوئیس – 2014
بدن ها در فضاهای شهری مثالی است از جان گرفتن هنر، ردپایی است پیوسته در حال دگرگون شدن. این پرفورمنس بطور ویژه جهت اجرا توسط گروهی از رقاصان طراحی شده، رقصی که به هنر زندگی می بخشد و تماشاگرش را بهمراه خود به منتخبی از فضاهای عمومی و نیمه عمومی شهر می کشاند. آنچه تماشاگر تجربه می کند المان هایِ محسوسی از زنجیره ای از موانع فیزیکی است که کوتاه و باشتاب برپا می شوند، و از آنجا که هستی شان موقتی است، به تماشگر امکان درک فضا به روشی کاملا متفاوت از دریچه ای جدید را می دهد.
ویژگی خاصِ هر محل در زمان های گوناگونِ روز منجر به خلق نمایشی منحصر بفرد می شود. هدف از این پرفورمنس توجه به ساختار کاربردی شهری است در حالیکه بکارِ کشفِ رفتار و امکان های حرکتی ممنوع و قوانین و قیود می پردازد.
ویلی دورنر این پرفورمنس را از طریق جا دادنِ بدن های پرفورمرها در محل های مشخصی اجرا می کند که در آن موانعش منجر به برانگیختنِ یک پردازش شناختی در ذهن تماشاگر و بیرون کشیدن واکنشی احساسی که آزردگی است در او می شود. بدن های پرفورمرها، که حرکاتشان با مهارت توسط هنرمند طراحی شده است، حسی از حیرت و تا اندازه ای ناباوری را در تماشاگر سبب می شود، در حالیکه این بدن ها همانند سازه هایِ غیرزیستی که در محیط شهری می بینیم در هم می پیچند. افرادی که از کنار این اثر هنری می گذرند ترغیب می شوند تا افزون بر محیط پیرامونی شهری شان در رفتار و عادات خود نیز تأمل کنند.
هضم آنچه تماشاگران می بینند برایشان دشوار است، با این حال، بیشترشان هاج و واج و مبهوت اند و زبانشان از بیان زیبایی خشن و زمخت و در عین حال درماندگی بغرنجِ این قطعات زنده قاصر است. پرفورمنس «بدن ها در فضاهای شهری» ساکنان محلی را تشویق می کند تا نقش تماشاگر را بازی کنند و گشتی پیاده در شهرشان بزنند تا ارتباطی مستحکم تر با محله و ناحیه ای که در آن زندگی می کنند برقرار کنند. این پرفورمنس نه تنها مردم را وامی دارند تا نگاهی متفاوت به فضاهای شهری داشته باشند، بلکه آنها را تشویق می کند تا نگاهی عمیق تر به جایگاه خود در میانِ این فضا داشته باشند.
