تامارا کوستیانووسک؛ کالبد در مجسمه‌های پارچه‌ای
آثار تامارا کوستیانووسک، هنرمند آرژانتینی_آمریکایی، با بکارگیریِ منسوجات دور ریخته‌شده، از لباس گرفته تا مبلمان و پارچه‌های نخی و کتانی، به کندوکاو در قلمرویِ فرهنگ مصرف‌گرا، خشونت و زیست‌بوم می‌پردازد. این هنرمند خالق مجموعه آثار تاثیرگذاری است که تداعی‌کنندۀ تصاویری است که یادآور بدن چارپایان، پرندگان و درختان در مراحل مختلف فساد و زوال و پوسیدگی است و با این وجود، در بطن این لاشه‌ها می‌توان حکایت رویش دوباره و تجدید حیات را در قالب نقش و نگارهایِ سرزنده‌ای از گیاهان انبوه و پرندگانِ شگفت‌انگیزی یافت که از این صحنه‌هایِ سلاخی روییده‌اند.
تامارا در حرفۀ هنری خود از سلسله‌ای از هنرمندانِ پرمایه‌ای مانند رامبرانت، گویا، سوتین، آدریانا وارِخائو و بسیاری از هنرمندانِ دیگر جنبش باروک آمریکایِ لاتین الهام گرفته است. این هنرمندان پیشین نه‌تنها کانسپتِ «بدن» به‌مثابۀ یکی از جنبه‌های بنیادین هستی را به‌دقت از نظر گذرانده‌اند که به تفکر و تعمق در ابعادِ سیاسی، عاطفی، تاریخی و فلسفی بدن مثله‌شده به‌عنوان یک استعارۀ بصری پرداخته‌اند. از این‌رو آثار کوستیانووسک در مقام مجرایی معاصر برای کندوکاو در این لایه‌هایِ چندوجهی زندگی از دریچۀ بحث‌برانگیزهنر عمل می‌کند.
آثار این هنرمند، با استفاده از پس‌ماندهایِ زندگی روزانه، مخاطب خود را به چالش می‌کشد تا در رابطۀ میان آنچه دور ریخته می‌شود و آنچه بازیایی می‌شود بازنگری کند و در تلاش است تا در این مسیر گفتگویی در خصوص جنبه‌های ژرف‌تر حیات را در او برانگیزاند.
